Zaburzenia odżywiana zaczynają się najczęściej w okresie dorastania
i mogą mieć związek ze współczesnym kultem szczupłości, jak również
z zaburzeniami emocjonalnymi. O chorobach, tj. anoreksji i bulimii, ich wpływie na młody organizm oraz terapii opowiada Agata Jakubowska-Syta, psycholog i psychoterapeuta z PCUZ, pracująca w Polkowickim Telefonie Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 793 200 020.
Zaburzenia odżywiania bardzo często dotyczą osób nastoletnich. Statystycznie diety redukujące wagę stosuje więcej nastoletnich dziewcząt niż chłopców. Jednak niezależnie od płci, odchudzający się nastolatek może wpaść w niebezpieczne sidła poważnych zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja czy bulimia. Jakie oznaki mogą wskazywać na to, że dziecko jest nimi zagrożone?
– Rodzica powinna zaniepokoić każda nagła zamiana w zachowaniu dziecka. Pierwszym symptomem jest na pewno duże niezadowolenie nastolatka ze swojego wyglądu. Nadzwyczaj silne skupienie uwagi na wyglądzie, na niedoskonałościach, ciągła autokrytyka. Naszą uwagę powinny przykuć również gwałtowne spadki wagi u dziecka, niechęć do wspólnych posiłków, powolne jedzenie czy zabieranie potraw do swojego pokoju. Młoda osoba z zaburzeniami odżywiania często rozdrabnia posiłek na talerzu lub chowa jedzenie w różnych miejscach w pokoju, a nawet w ubraniach. Odmawia potraw tłustych, słodkich, segreguje posiłek na kategorie, liczy gramy lub kalorie. Powodem do niepokoju jest także szybkie znikanie produktów spożywczych z lodówki oraz sytuacje, w których w pokoju nastolatka znajdujemy ogromne ilości pochowanych opakowań po słodyczach. Kiedy po posiłku dziecko zamyka się w łazience, należy zwrócić uwagę na wszelkie zmiany skórne na palcach dłoni i wokół ust oraz pogorszenie się stanu zębów – mówi Agata Jakubowska-Syta, psycholog i psychoterapeuta z Polkowickiego Centrum Usług Zdrowotnych.
Zaburzenia odżywiania: Anoreksja i bulimia
Wymienione symptomy mogą świadczyć o tym, że nasz nastolatek choruje na anoreksję lub bulimię. Anoreksja, to tzw. jadłowstręt psychiczny, którego następstwem są drastyczne spadki masy ciała, często maskowane przez chorą osobę luźnymi, za dużymi ubraniami. Bulimia to z kolei niekontrolowane objadanie się dziecka, które po zjedzonym posiłku samo prowokuje wymioty. Obie przypadłości są niebezpieczne dla zdrowia, a u ich podstaw leży głęboki kryzys emocjonalny.
– W terapii anoreksji i bulimii należy leczyć nie tylko ciało, ale przede wszystkim psychikę. Leczenie tych chorób jest długotrwałe i polega na łączeniu psychoterapii z leczeniem farmakologicznym, a nawet szpitalnym. Celem terapii chorego nastolatka jest nie tylko wypracowanie prawidłowych nawyków w odżywianiu. Dziecko od nowa uczy się samoakceptacji, buduje poczucie własnej wartości, a w jego powrocie do zdrowia uczestniczą wszyscy członkowie rodziny. Do problemu podchodzi się kompleksowo – tłumaczy Agata Jakubowska-Syta.
Zaburzenia odżywiania: Jak wygląda terapia?
Podczas sesji psychoterapeutycznych młoda osoba przechodzi przez kilka etapów walki z chorobą. Nastolatek zaczyna od konfrontacji z problemem i świadomie podejmuje decyzję o zmianie dotychczasowych, wyniszczających go nawyków. Dalsza terapia polega na uświadomieniu sobie psychologicznego podłoża zaburzenia. A także kompleksowej psychoedukacji, trzymaniu odpowiedniej masy ciała oraz nabywaniu umiejętności, dzięki którym nastolatek może lepiej funkcjonować w społeczeństwie.
– Psychoterapia może obejmować indywidualne spotkania z psychoterapeutą, sesje grupowe, a także sesje rodzinne. Jeśli
u chorego na bulimię czy anoreksję dostrzegalne jest współwystępowanie nasilonych objawów depresyjnych, wówczas niezbędna jest równoległa pomoc psychiatry, który zapisze odpowiednie leki przeciwdepresyjne – dodaje Agata Jakubowska-Syta z PCUZ.
O problemach związanych z zaburzeniami odżywiania, młodzi polkowiczanie mogą bezpłatnie porozmawiać z psychologami
i terapeutami, którzy pełnią dyżury w Polkowickim Telefonie Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 793 200 020. Telefon działa codziennie w godz. od 16:00 do 24:00 i finansowany jest przez gminę Polkowice.
