Tegoroczna VI Ogólnopolska Konferencja obyła 14-15 września 2017 roku w Głogowie. Miejscem Zlotu był Młodzieżowy Ośrodek Kultury w Głogowie, Plac Konstytucji 3 Maja. Tematem dyskusji było wzajemne porozumienie i poszerzenie wiedzy na temat pracy w rodzinie, gdzie są trudności.
W czwartek 14 września i 15 września w piątek odbyły się wykłady i dyskusje. Tematem przewodnim tegorocznego Zlotu była „Współpraca Asystenta Rodziny z pracownikiem socjalnym’. Była to okazja do podzielenia się doświadczeniami, zaprezentowania wypracowanych metod i sposobów działania. Ważnym elementem Zlotu była integracja środowiska zawodowego asystentów rodziny z całej Polski.
Tego typu wydarzenia są potrzebne, ponieważ zwracają uwagę społeczeństwa na to o czym może na co dzień nie pamiętamy, albo nie zwracamy uwagi. Dla osób potrzebujących pomocy ważne jest uczucie, że nie zostali sami ze swoim problemem, że zawsze jest ktoś kto ich wysłucha, doradzi ,pomoże.
Asystentów Rodziny i pracowników socjalnych powinno łączyć jedno ,wzajemne uzupełnianie się. Temat pomocy rodzinom jest szeroki i zróżnicowany i w dużym stopniu uzależniony od naszych podopiecznych. To może być walka z uzależnieniami, pomoc w załatwieniu różnych spraw dnia codziennego, niezaradnych życiowo, dotkniętych ubóstwem, bezrobociem, którym zabrano dzieci, to ważne , że w takich sytuacjach możemy liczyć na tego rodzaju pomoc. Powołanie Asystenta rodziny ma poprawić pracę pomocy społecznej. Pomoc społeczna nie może się ograniczać tylko do wypłaty zasiłków.
Ten zawód jest wciąż niedoceniany w społeczeństwie, nisko opłacalny i trudy. Trzeba więc mieć do niego predyspozycje, lubić ludzi i posiadać w sobie duże pokłady empatii, ciepła, spokoju i cierpliwości.
Od sześciu lat ten zawód funkcjonuje w Głogowie. Obecnie mamy siedmiu asystentów i siedemdziesiąt cztery rodziny, które wyraziły chęć współpracy. Należy zaznaczyć, że pomoc asystenta jest na prośbę rodziny, która tego potrzebuje. Asystent rodziny powinien towarzyszyć rodzinie, która nie potrafi samodzielnie zadbać o swoje potrzeby, szczególnie tam, gdzie są dzieci, czy osoby chore.
Największą satysfakcją jest to, gdy widzimy, że dzięki naszym zawodowym działaniom podopieczni po pewnym czasie sami świetnie sobie radzą w życiu ,osiągają sukcesy i wychodzą na prostą.
Można więc powiedzieć, że sensem życia człowieka jest drugi człowiek. Taka wzajemna współpraca przyniesie efektywniejszą pomoc, co usprawni pracę, dając długo falowe korzyści.
