Mądra integracja

Spotkanie jest najlepszym sposobem na integrację, ale to musi być mądra integracja. To co od ponad 12 lat organizują wspólnie Dorota Manycz i Marta Bartkowiak z pewnością można nazwać mądrą integracją – “Uczymy dzieci uczuć, dzieci uczą się słuchać i patrzeć inaczej, a potem wspólnie się bawić, a wspólna zabawa likwiduje bariery, które są między nimi”. 

W Szkole Podstawowej nr 14 odbyło się kolejne spotkanie uczniów tej szkoły z uczniami z Placówki Szkolno – Wychowawczej. Tym razem uczniowie z SP 14 w ramach rewanżu zaprosili dzieci z Placówki na przedstawienie o Królewnie Śnieżce. Potem było wspólne karaoke i dyskoteka. Na zakończenie dzieci z ZPSW otrzymały prezenty, przygotowane przez ich kolegów z SP 14.

“Cały czas kultywujemy nasze tradycje, uczymy dzieci uczuć, dzieci uczą się słuchać i patrzeć inaczej, a potem wspólnie się bawić, a wspólna zabawa likwiduje bariery, które są między nimi” – mówi Dorota Manycz z Zespołu Placówek Szkolno – Wychowawczych.

Są to głównie bariery psychologiczne – Spotkanie jest najlepszą okazja, żeby zintegrować ze sobą dzieci. Dorota Manycz mówi o mądrej integracji – “Mądra integracja nie polega na tym, że wrzuca się wszystkich do jednego worka, bo wtedy nasze dzieci się źle czują” – Można śmiało stwierdzić, że Marta Bartkowiak i Dorota Manycz znalazły sposób na właśnie taką integrację.

Już od 12 lat Szkoła Podstawowa nr 14 i Zespół Placówek Szkolno – Wychowawczych podejmują razem wspólne działania, w ramach programu “Jesteśmy tacy sami”.  Autorkami programu są Marta Bartkowiak – nauczycielka SP 14 oraz Dorota Manych, nauczycielka z ZPSZ.

Inspiracją do napisania tego programu były wyniki badań pracy magisterskiej Doroty Manycz, z których wynikało, że brak kontaktów osobistych i doświadczeń z osobami niepełnosprawnymi sprawia, że wiedza o niepełnosprawnych kształtowana jest przez liczne stereotypy występujące w społeczeństwie. Z badań tych wynika także, że dzieci pełnosprawne powinny dużo wcześniej przechodzić edukację, która będzie w nich kształtowała poczucie, że “inny”  nie znaczy “gorszy”.

Dzieci spotykają się regularnie i z wielką chęcią, chociaż nie zawsze tak było – “Kiedyś to był strach z jednej, jak i z drugiej strony, niestety te dzieci często przychodzą do nas już naznaczone – z poczuciem, że są gorsze, a na takich spotkaniach to piętno jest usuwane i bariery psychologiczne znikają”.

Teraz po wielu wspólnych spotkaniach, dzieci więcej potrafią dostrzec co ich łączy niż dzieli – “Bawimy się normalnie jak z wszystkimi dziećmi, bo przecież nie różnimy się w niczym” – mówi Ala z klasy VI.

W planach jest już kolejne spotkanie, bardzo chcieliby też wspólnie wystąpić w przedstawieniu.